συναπτικός

-ή, -ό, / συναπτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ [συνάπτω]

κατάλληλος στο να συνάπτει, συνδετικός

νεοελλ.

1. βιολ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη σύναψη τών νευρικών κυττάρων («συναπτικός χώρος»)

2. φρ. α) «συναπτική σχισμή»

βιολ. χώρος μεταξύ τών πλασματικών μεμβρανών στις συνάψεις δύο νευρικών κυττάρων ή ενός νευρώνα και ενός άλλου κυττάρου, με πλάτος ίσο ή λίγο μεγαλύτερο τών 20 νανομέτρων

β) «συναπτικό κυστίδιο»

βιολ. καθένα από τα στρογγυλά κυστίδια που απελευθερώνονται στις συνάψεις δύο νευρικών κυττάρων ή ενός νευρώνα και ενός άλλου κυττάρου, κατά τη διέγερση από μια νευρική ώση

γ) «συναπτική μεταβίβαση»

βιολ. η μεταβίβαση τών μηνυμάτων που γίνεται μεταξύ τών συνάψεων δύο νευρικών κυττάρων ή μεταξύ ενός νευρώνα και ενός άλλου κυττάρου

αρχ.

1.(για το ψύχος) αυτός που έχει την ιδιότητα να πήζει, να παγώνει

2. φρ. «συναπτικὸς σύνδεσμος» ή, απλώς, «συναπτικός» — συμπλεκτικός σύνδεσμος.

επίρρ...

συναπτικῶς Α

συναπτώς.